Od Beograda, preko Topole, Orašca, Donje i Gornje Šatornje do Stragara, cela Šumadija je u poljskim radovima.
Neki još uvek oru, pojedini seju, oni što su posejali đubre (ručno, doduše). Voćari kose travu u voćnjacima, vinogradari skupljaju ostatke rezanja iz vinograda i svi s osmehom na licu.
Toplo je i može se raditi, mada je bojazan od grada prisutna, te su mreže, skupljene iznad voćki spremne da se svaki čas otvore. Ceste su pune traktora koji izlaze sa atarskih puteva, pa je potrebno biti oprezan. Dodatan oprez potreban je i zbog srndaća koji izleću s pojilišta i vraćaju se u šume. Sve vri, kao u košnici, a i košnice su iznete na pašnjake. Još da vreme posluži.
Z. D.
